Rio Muchacho

Deze week stond in het teken van mijn laatste vrijwilligerswerkproject: helpen op de ecologische boerderij Rio Muchacho. Onder het woord ecologisch worden vele verschillende dingen verstaan, maar als ze er ergens betekenis aan geven, dan is het hier wel. Alles, maar dan ook echt alles is uitgedacht op zo´n manier dat het kan worden hergebruikt. Het afwaswater wordt bijvoorbeeld gebruikt om planten water te geven en alle mest (zowel van mens als dier) heeft een tweede bestemming, als ingrediënt voor hummus (vruchtbare grond) of voor de productie van het gas dat wordt gebruikt om te koken. Al het groenafval wordt gevoerd aan de chanchos (varkens) of andere dieren of gebruikt op de composthopen. Het water dat ze gebruiken zuiveren ze zelf. Vrijwel al het eten (wat overheerlijk is!) wordt zelf verbouwd. Eigenlijk komt het erop neer dat de boerderij vrijwel zelfvoorzienend werkt. Dat is ook hun filosofie: alles moet in een cirkel stromen, zonder dat er iets uit wordt gehaald of aan toe wordt gevoegd. Ze noemen dit systeem van landbouw en leven permacultuur. Tijdens mijn verblijf hadden we een strak schema: 6 uur op, 6:15 dieren voeren en mesten (ik was meestal in het chanchosteam), 7:30 eten, 8:30 les van Dario, 9:00 aan de bak op het land, 12:00 lunch, 12:30 relaxtime in de hangmatten, 13:30 weer aan de slag, 16:00 einde van de werkdag, tijd voor yoga, douchen (!) en relaxen na een lange dag, 18:00 avondeten en afwas en daarna een documentaire en uitgeput gaan slapen tussen 20:00 en 21:00. De dag is dus lang en vol, maar wel erg leuk! We waren met een leuke groep vrijwilligers en een groep die elke dag van Nicola (bazin) les kregen over het systeem. Zoals eerder genoemd kregen ook wij les. Bovendien hebben we een hele ochtend gepraat over de maaninvloeden. Erg interessant om te leren over het systeem dat uitgaat van efficiëntie: zo min mogelijk doen voor een zo hoog mogelijke opbrengst. We zijn namelijk compleet verkeerd bezig met de landbouw. Om de groeiende wereldbevolking te kunnen voeden is het belangrijk om zo veel mogelijk te produceren op een zo klein mogelijk oppervlak. Men denkt dat dit kan met het maken van monoculturen, maar niets is minder waar. De manier waarop deze mensen landbouw bedrijven, zorgt voor een hogere opbrengst op minder land met minder arbeid en kosten. Ik geloofde er altijd al in, maar nu weet ik het zeker: de ecologische manier is de beste manier om landbouw te bedrijven.
Ook de documenaires die we elke avond keken gingen over dit thema en waren erg inspirerend (hoewel er wel door velen werd geslapen tijdens de films, maar volgens mij lag dat niet aan de films…).
Het werk op het land varieerde van planten tot watergeven en touwtjes spannen. Ook hier is hun filosofie opvallend; zo wordt er nooit geploegd, omdat dat het natuurlijke systeem zou beïnvloeden.
Het eten was bovendien ge-wel-dig! Alles werd huisgemaakt, van de koffie (die zelf van het land komt) tot de broodjes in de ochtend. Er was veel groente voor Ecuadoriaanse begrippen en de keuken was erg traditioneel met en houtoven en naast een gasfornuis een soort vuur om op te koken. Bovendien waren alle borden van een natuurlijk materiaal en de schalen van de allerlaatste ceramiekbewerkster van de dichtbijgelegen dorpje.
Ook in onze vrije tijd hoefden we ons niet te vervelen met elkaar. De gevarieerde groep was gezellig en er werden veel spelletjes gespeeld. Eindelijk ben ik niet meer alleen!!!!
Deze week was alleen wat minder goed voor mijn spaans, er werd vrijwel alleen maar engels gesproken onderling….
Op dindsdagmiddag had ik bovendien één van de hoogtepunten van mijn reis: samen met een andere vrijwilligster kregen we twee paarden mee en trokken we erop uit om de omgeving te verkennen. We kregen prachtige uitzichten te zien en de paarden waren geweldig. Het was heerlijk om met volle vaart de heuvels op te galloperen!
Maar natuurlijk is niet alles koek en ei. Ik sliep de hele tijd al erg slecht omdat halverwege mijn bed een gat zat en midden in de nacht de kippen vaak al denken dat het ochtend is. Onder andere dit heeft ervoor gezorgd dat ik voor de 3e keer ziek ben geworden. Dit keer had ik overal pijn (zelfs in mijn vingers en tenen) en koorts. Maar gelukkig was dit alleen maar een middagje…
Nu ben ik op weg naar Puerto Lopez om misschien Isla de la Plata te gaan bezoeken. We weten het nog niet zeker, omdat de tour momenteel vol is, maar je weet maar nooit… Anders gaan we op een walvistour, ook leuk. En nu ben ik niet alleen! Samen met 3 andere (Amerikaanse) meiden van mijn leeftijd ben ik dit weekend op stap. Jacquie, Carly en Sofia heb ik leren kennen bij Rio Muchacho. Met Sofia kan ik bovendien lange gesprekken voeren over genetica :D.
Wanneer ik weer tijd heb zal ik alles vertellen over de isla!